HB, IQ en andere afkortingen

Veel van mijn leerlingen komen van andere scholen. Ik krijg ze pas vanaf groep 6 of 7 binnen. Dat betekent dat ze dan al een heel traject op een of meerdere andere scholen hebben afgelegd voordat ze in mijn klas vinden wat ze zoeken; onderwijs passend bij hun (hoogbegaafde) behoefte en gelijkgestemden waarmee ze op niveau kunnen leren en converseren.   Het zal je niet verbazen dat veel van deze leerlingen beschadigd zijn en derhalve niet (langer) gemotiveerd zijn om ook maar iets te ondernemen in de vorm van leren. Want waarom zouden ze? Ze worden toch niet gehoord, gezien en voorzien in hun behoeftes.  Dit vergt van mij als leerkracht altijd veel tijd en inspanning. Maar eerlijk is eerlijk…ik vind dat misschien wel het fijnste en most rewarding deel van mijn vak als voltijd HB leerkracht. Deze kinderen zijn zo verloren, dat je eerst een heel traject van investeren en vertrouwen winnen in gaat.  Extrinsieke motivator Mijn eerste doel met deze leerlingen is...

“Het kunnen maken van goede plannen is een belangrijke vaardigheid om op school goed te kunnen functioneren. […] Eigenlijk heb je voor alle activiteiten die je op een dag doet een plan nodig. Denk maar aan je ochtendritueel: opstaan, eten, tandenpoetsen, aankleden, je spullen bij elkaar zoeken en misschien nog even de hond uitlaten of andere dingen – en dat moet allemaal gebeuren voordat je de deur uit moet. Dat vraagt dus om een plannetje (ook al ervaar je dat misschien niet zo).”     (van Dasler, 2017) Planning betreft de vaardigheid om een plan te maken om een doel te bereiken of een taak te voltooien. Het gaat er daarbij ook om dat het kind in staat is beslissingen te nemen over wat belangrijk en niet belangrij is. Planning is het vermogen om datgenen te beheren wat nodig is voor huidige en toekomstige taken.  ‘Planning’ is van invloed op ‘organisatie’ en op ‘doelgericht gedrag’. Het is ook een voorwaarde voor een (goede) zelfevaluatie op het eigen handelen (me...