Doorgaan naar hoofdcontent

Regulier vs SO

Passend onderwijs...er is al veel over gezegd en geschreven. Sommigen zijn voor, anderen zijn tegen.
Zelf heb ik altijd een kleine voorkeur voor inclusief onderwijs gehad. Sterker nog...de allereerste klas die ik ooit had, was een klasje met kinderen met zeer uiteenlopende IQ scores. Prachtig om te zien hoe elk kind om zijn eigen niveau aan het werk was. Binnen deze groep leerden al deze kinderen dat ze zichzelf konden zijn, gingen respectvol met elkaar om en leerden ze met en van elkaar. Het leek in deze groep niet uit te maken dat er grote verschillen in IQ zaten.
Nu moet ik hier eerlijkheidshalve bij vertellen dat het ging om een klas met 13 kinderen...tja....

Inmiddels ben ik al ruim 10 jaar werkzaam in het onderwijs. In 2010 ben ik in aanraking gekomen met full-time HB onderwijs. In eerste instantie als vakleerkracht, later als groepsleerkracht. Ik was niet van hokjes denken en kinderen uit de reguliere groep halen. Ik ben zelfs een voorstander van kinderen zoveel mogelijk bij elkaar houden, omdat dit in de maatschappij ook zo werkt. Leren omgaan met die maatschappij gaat het gemakkelijkst in een klas waar ook alle facetten van die maatschappij aanwezig zijn. Maar...

The BIG BAD MAAR....
Zoals ik mijn laatste blog afsloot...onderwijs is een sector die van groot belang is voor de toekomst van onze kinderen. Om die reden is het vreemd dat de sector zo enorm genegeerd wordt. We moeten met plannen komen om aan te tonen dat we meer geld verdienen, we moeten ons in allerlei bochten wringen om aan te tonen dat de werkdruk te hoog is en als klap op de vuurpijl worden scholen die op een slimme manier extra geld voor hun onderwijs hebben weten binnen te harken, gestraft en moeten ze de grote bedragen weer terug gaan betalen. En dan nog dat vreemde plan van passend onderwijs...in klassen van 30 of meer kinderen??? Wie heeft bedacht dat dat een goed idee was?
Ik heb inmiddels voldoende rare dingen zien gebeuren in onderwijs land en op de een of andere manier wordt er altijd gesproken over geld, cijfers en vierkante meters. Nooit over kinderen. 
Hoe denk je alle niveaus te kunnen bedienen in een groep van 30 kinderen? En dan heb ik het niet over "slechts" drie niveaus...beneden gemiddeld, gemiddeld, boven gemiddeld. Nee, elk kind leert op zijn eigen manier en verdient het ook om op die manier de leerstof aangeboden te krijgen. Sommige kinderen hebben extra instructie tijd nodig, anderen hebben extra uitdaging nodig. Sommige kinderen varen wel bij bottom-up, andere leren alleen maar wanneer het top-down, vanuit het grote geheel aangeboden wordt.
Wanneer je 13 kinderen in de klas hebt, kun je hier nog handen en voeten aan geven, maar met 30...

Wanneer je naar de IQ curve kijkt, dan zie je dat slechts 68% van de bevolking een "gemiddeld" IQ heeft. Let wel...ook dan spreek je nog altijd van een verschil van 20 punten (tussen de 90 en 110). Voor alle leerlingen die uitkomen aan de linkerkant van deze curve is er (gelukkig) nog altijd het SBO/SVO. Hoewel ook deze scholen een aantal jaren geleden flink hebben moeten strijden om hun bestaansrecht te behouden.
Voor de kinderen die uitkomen aan de rechterkant van de curve wordt in het reguliere onderwijs nog steeds alleen maar gekeken naar en gewerkt met meer van hetzelfde. Er is geen tijd voor een top-down aanpak, er is geen tijd om één op één assessment gesprekken te voeren met deze leerling(en) en dus worden ze buiten de klas in een plusklas of in hun eentje aan het werk gezet met meer van hetzelfde. Dat voelt voor deze kinderen als straf en ja...dan is het niet gek dat ze uitvallen of bijzonder gedrag gaan vertonen.


Hoe kan het dat HB onderwijs nog steeds niet wordt gezien als specialistisch? Wat is de reden dat HB onderwijs niet onder het SO valt? Het is een compleet andere tak van sport waarbij de focus op hele andere dingen ligt dan in het reguliere onderwijs. Wij hebben met onze kinderen te maken met faalangst, perfectionisme, zwakke executieve functies, sociale onhandigheid....deze kinderen hebben heel anderen vakken nodig in hun weektaak dan uren rekenen, taal en spelling.

Ik kan nog wel even doorgaan...bottomline is dat passend onderwijs niet werkt...zeker niet voor kinderen aan de linker en rechter kant van de curve. Ik pleit inmiddels voor full-time HB onderwijs onder de noemer SO. Kom maar op met die bakken geld, dan zorg ik ervoor, samen met mijn fantastische collega's, in klassen van niet meer dan 16 kinderen, in een ruim lokaal met voldoende vierkante meters, dat ook de 2,3 % HB kinderen aan hun trekken komen en een hele fijne plaats in die oh zo pittige maatschappij zullen vinden.








Reacties

Populaire posts van deze blog

Executieve functies - Route 1: Reactie-inhibitie

Route 1: Reactie  inhibitie  “Je rempedaal - Op tijd remmen is in het verkeer heel belangrijk. Zo sta je op tijd stil en voorkom je ongelukken. Wanneer je deelneemt aan het verkeer, zal je goed moeten weten wanneer je wordt geacht op de rem te trappen.” (van Dasler, 2017) Veel HB kinderen hebben een hoofd vol ideeën en slaan als een malle aan het associëren wanneer er iets gezegd wordt of wanneer ze iets zien. De focus op hun werk houden is dan lastig, jezelf inhouden om meteen eruit te floepen wat je vindt en voelt is soms zelf onmogelijk! Dat idee vliegt als vanzelf je hoofd uit, het antwoord is al door de klas gevlogen nog voor de anderen de kans kregen hun vinger op te steken en die vraag op het puntje van je tong val er zomaar vanaf, ook al heeft de juf gezegd dat je eerst goed moet luisteren. Het vergt van een kind dat het snel leert reageren, maar wel eerst keurt of het echt het juiste moment is om te reageren. In sneltreinvaart worden STOP, DENK, KIES, DOE en K...

Executieve functies – Route 11: Inleiding

Waar we in het (HB) onderwijs steeds meer achter komen, is het belang van goed ontwikkelde executieve functies; de vaardigheden die je nodig hebt om tot leren te komen. Hier werd in het verleden vaak te weinig aandacht aan besteed en dat leidde bij veel leerlingen tot problemen, niet alleen op school maar ook in hun dagelijks leven.   Bij ons op de afdeling voor voltijds HB onderwijs maken we inmiddels gebruik van de methode Route 11, ontwikkeld door Hanneke van Dasler, in samenwerking met Evelijn Pereira. In deze methode worden de verschillende executieve functies systematisch aangeboden, waardoor kinderen hun gedrag zelf leren te reguleren. Ze krijgen meer inzicht in hun eigen kunnen en hun eigen aandeel in het hebben van succeservaringen. Uit de inleiding van de Route 11 wegwijzer voor leerkrachten: “Kinderen ervaren daardoor meer autonomie, een hoger competentiegevoel en meer zelfcontrole over hun leerproces en –product, wat een voorwaarde is om tot talentontwikkeling te...

Executieve functies – Route 4: Volgehouden aandacht

Route 4: Volgehouden aandacht “Jouw gaspedaal – Om goed vooruit te komen, is het van belang dat je op het juiste moment gas geeft en op het juiste moment het gas kan loslaten. Dit betekent dat je altijd goed geconcentreerd moet zijn en dat valt nog niet mee!” (van Dasler, 2017) Volgehouden aandacht is het vermogen om ondanks afleiding, vermoeidheid of verveling je te kunnen blijven richten op een taak. Hoe gemakkelijk is het om even af te dwalen, even voor je uit te staren en je mee te laten varen op die oneindige stroom aan gedachten naar mooie oorden, vette games en andere fijne plekken in de geest. In de methode Route 11 wordt de hoeveelheid aandacht die je hebt vergeleken met een benzinetank. In onze “tank” zit voor maar ongeveer 45 minuten brandstof. Om je klas dus bij de les te houden, is het verstandig elke drie kwartier even een oefening te doen met de klas, ze een frisse neus te laten halen of een andere korte activiteit in te zetten. Op bepaalde Finse scholen gaan ...