Vorige keer vertelde ik in DIT BLOG al wat de reden was dat ik met scrummen in de klas ben begonnen. In dit blog geef ik uitleg over hoe ik er in mijn klas mee werk.
Voorbereiding
Voor in mijn lokaal hangt een scrumbord waar de te behalen doelen op geschreven worden. Wanneer we met elkaar afspreken dat een doel een aantal keren behaald moet worden voordat het doel echt beklijft, staan er hokjes achter het doel. Elke keer dat het gelukt is het doel te behalen, zet de scrummaster een kruisje in een van de hokjes.
Op de ramen in de klas hangen drie grote vellen Engels karton. Op de eerste staat To Do…op de tweede staat …In Progress,en op de laatste staat Done!
De doelen die op het scrumbord geschreven staan, worden ook op een geeltje geschreven en verschuiven gedurende de weken van To Do, naar In Progress en wanneer het doel behaald is komt deze op het Done bord terecht.
Voor elk geeltje op het Done bord, verdient de klas 10 minuten feesttijd. Samen bekijken we in de week voor een vakantie hoeveel feesttijd we met elkaar verdiend hebben en wat we met die tijd gaan doen.
Voor elk geeltje op het Done bord, verdient de klas 10 minuten feesttijd. Samen bekijken we in de week voor een vakantie hoeveel feesttijd we met elkaar verdiend hebben en wat we met die tijd gaan doen.
Starten
De allereerste scrumsessie heb ik zelf met de klas gedaan. Zo kreeg de klas een duidelijk beeld van het scrummen en had de scrummaster meteen een voorbeeld.
Het eerste doel waaraan ik wilde werken, was al snel duidelijk. Ik maakte me wat zorgen over het aankleden na de gymles. Veel kinderen zijn met van alles bezig tijdens het aankleden, behalve met dat wat op dat moment belangrijk is en dat is je sokken aan je voeten krijgen, je benen in de juiste broekspijpen steken en je shirt op de juiste manier over je hoofd zien te krijgen.
Het is me in het verleden vaker dan eens gebeurd dat ik lang stond te wachten op een klasje, terwijl ik telkens op mijn horloge keek en onderwijl aan het mopperen was dat het zo lang duurde. Dit leek me een uitgelezen kans om met de klas hier een afspraak over te maken.
Het eerste doel waaraan ik wilde werken, was al snel duidelijk. Ik maakte me wat zorgen over het aankleden na de gymles. Veel kinderen zijn met van alles bezig tijdens het aankleden, behalve met dat wat op dat moment belangrijk is en dat is je sokken aan je voeten krijgen, je benen in de juiste broekspijpen steken en je shirt op de juiste manier over je hoofd zien te krijgen.
Het is me in het verleden vaker dan eens gebeurd dat ik lang stond te wachten op een klasje, terwijl ik telkens op mijn horloge keek en onderwijl aan het mopperen was dat het zo lang duurde. Dit leek me een uitgelezen kans om met de klas hier een afspraak over te maken.
Ik liet de klas hierover nadenken en ze kwamen met een prachtig doel:
-Na de gymles is iedereen binnen 5 minuten aangekleed en klaar om te vertrekken
Prachtig! Toen ik vroeg hoe vaak we dit doel moesten halen om er zeker van te zijn dat dit elke week opnieuw zou lukken, kwamen ze met elkaar tot de conclusie dat ze daar zeker vier keer voor nodig zouden hebben. Geweldig!
Het doel werd opgeschreven, vier vakjes werden erachter getekend, het doel kwam ook op een geeltje te staan en werd op het To Do bord gehangen. We zouden pas volgende week voor het eerst gym hebben, dus dan zou het doel naar het In Progress bord verhuizen.
Het doel werd opgeschreven, vier vakjes werden erachter getekend, het doel kwam ook op een geeltje te staan en werd op het To Do bord gehangen. We zouden pas volgende week voor het eerst gym hebben, dus dan zou het doel naar het In Progress bord verhuizen.
Lang verhaal kort…het lukte! Vier keer achter elkaar stonden de kinderen stuk voor stuk binnen 5 minuten klaar om te vertrekken. En zelfs toen het doel naar het Donebord verschoven was, lukte het ze om binnen 5 minuten klaar te staan.
Succeservaring nummer 1!
Daarna was het de beurt aan de scrummaster…
Scrumsessie in de praktijk
Elke twee weken starten wij de week met een scrumsessie. Dit houdt in dat mijn klas zachtjes met elkaar gaat kletsen, terwijl ik met mijn scrummaster in overleg ga. Ik geef bijvoorbeeld aan dat ik erachter ben gekomen dat de tafels nog niet door iedereen goed beheerst worden. Hier moest dus een plan voor komen. We besloten de klas een doel te laten verzinnen voor het leren van de tafels. Ik trok me terug, gaf mijn scrummaster een stapel geeltjes en liet hem zijn ding doen.
Scrummaster: “We gaan aan de slag met de tafels. Ik wil jullie vragen eerst een minuut lang zelf na te denken over een doel voor het leren van de tafels. Denk daarbij aan het leren van de losse tafels, maar ook aan de tafeltempo-toets. Na ongeveer een minuut mogen jullie in je groepje overleggen en na twee minuten vraag ik jullie wat jullie ideeën hierover zijn.”
De klas ging aan de slag…het was muisstil. De scrummaster had zelf ook zijn plek weer opgezocht en vertrouwde op mij om de tijd bij te houden. Na een minuut gaf ik hem een signaal en hij liet de klas weten dat het overlegmoment aangebroken was. Zachtjes overlegden de groepen met elkaar en je hoorde het enthousiaste gefluister wanneer een groep een doel had weten te formuleren.
Na weer twee minuten gaf ik opnieuw een signaal en de scrummaster nam zijn plek voor de klas weer in.
Een voor een ging hij de groepjes bij langs om te vragen welke doelen zij hadden geformuleerd. Ik schreef gretig mee.
Uiteindelijk stonden er tien doelen op mijn papier, de een makkelijker haalbaar dan de ander, maar het was duidelijk…de leerlingen hadden een behoorlijk goede kijk op dat wat zij nodig hebben.
De klas kreeg weer de opdracht zachtjes met elkaar te kletsen en de scrummaster en ik bogen ons over de genoemde doelen.
Hier, vond ik, had ik toch nog wel invloed, want een goed doel formuleren en kijk hebben op wat haalbaar is, en wat niet, is voor kinderen in het begin toch nog best lastig.
Samen met de scrummaster hebben we twee prachtige doelen geformuleerd op basis van de door de kinderen aangeleverde doelen:
Uiteindelijk stonden er tien doelen op mijn papier, de een makkelijker haalbaar dan de ander, maar het was duidelijk…de leerlingen hadden een behoorlijk goede kijk op dat wat zij nodig hebben.
De klas kreeg weer de opdracht zachtjes met elkaar te kletsen en de scrummaster en ik bogen ons over de genoemde doelen.
Hier, vond ik, had ik toch nog wel invloed, want een goed doel formuleren en kijk hebben op wat haalbaar is, en wat niet, is voor kinderen in het begin toch nog best lastig.
Samen met de scrummaster hebben we twee prachtige doelen geformuleerd op basis van de door de kinderen aangeleverde doelen:
-Iedereen kent aan het eind van volgende week tenminste 5 nieuwe tafels uit het hoofd
-Iedereen heeft bij de volgende tafeltempo-toets tenminste 50 sommen goed
SMART!
Duidelijk geformuleerde doelen, haalbaar, met een deadline. De kinderen wisten wat hun te doen stond.
De doelen werden voor in de klas op het scrumbord geschreven en tevens op een geeltje geschreven dat op het In Progressbord geplakt werd.
De doelen werden voor in de klas op het scrumbord geschreven en tevens op een geeltje geschreven dat op het In Progressbord geplakt werd.
Er was werk aan de winkel…
Reacties
Een reactie posten